Οι ασκήσεις παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, στο πλαίσιο του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, στην Κέρκυρα και στην πόλη Cerignola της Ιταλίας ενώ αμέσως μετά την Πάτρα, θα παρουσιαστούν στην Αθήνα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων και στις 24 Ιουλίου στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού των Χανίων. Θα ακολουθούσουν παραστάσεις στο Φεστιβάλ του Bodrum της Τουρκίας καθώς και σε άλλα Φεστιβάλ της Ελλάδας και του Εξωτερικού.

Οι “ασκήσεις” αναπτύσσονται σε δέκα μέρη. Το κάθε μέρος λειτουργεί αυτόνομα, έχει αυτόνομη θεματική. Υλικά πρόβας, αφορμές άσκησης, μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα και φράσεις από ποιητικά κείμενα.

Κύριος άξονας του χοροθεατρικού έργου είναι το ανθρώπινο σώμα που υπερβαίνει τα όριά του, αναμετριέται, αρνείται, επιθυμεί, ρισκάρει, ταλαντεύεται, ισορροπεί, ακροβατεί, έλκεται από την βαρύτητα, συναντά ή όχι το «θείο». Μέσα από μια σειρά αυτοσχεδιασμών σωματικής αντοχής που έχουν στόχο την ενσώματη κίνηση και συζητήσεις που αφορούν την ανατροφοδότηση των πληροφοριών – pushing discussions – θα αναζητηθούν τα σωματικά μας όρια, το σημείο εξάντλησης των φυσικών αντοχών μας, αλλά και τα σημεία επαφής, επικοινωνίας, διαλόγου ή ρήξης. Υλικά πρόβας, αφορμές άσκησης, μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα και φράσεις από ποιητικά κείμενα. Η “άσκηση” γίνεται κίνηση, ήχος, λόγος, χρώμα, εικόνα, αλλά πάντα παραμένει “άσκηση”, μια “άσκηση” αντοχής και ετοιμότητας. Το φως εναλλάσσεται το σκοτάδι. Ακόμα και όταν τα φώτα σβήνουν η “άσκηση” συνεχίζεται έως εξαντλήσεως. Μέρος των “ασκήσεων” θα εκτελούνται στο σκοτάδι.

“ασκήσεις ετοιμότητας”

Σε όλη μας τη ζωή ασκούμαστε. Προετοιμαζόμαστε για να πετύχουμε τους στόχους μας. Να ισορροπήσουμε  σωματικά, πνευματικά. Βρισκόμαστε σε διαρκή ετοιμότητα. Σε μια διαρκή μάχη με τον χρόνο, την μνήμη, το «θείο», τον θυμό, την τρέλα, τον έρωτα, την κοινωνία, το οικείο, το ξένο, την πολιτική, την ταυτότητά μας.

Ετοιμαζόμαστε για το απρόβλεπτο, για το αιφνίδιο. Ακόμα και για το τέλος. Όλη η ζωή μας είναι ένας αγώνας, μια προετοιμασία, πνευματική ή υλική. Δεν μας επιτρέπεται να σταματάμε, να κάνουμε διαλείμματα, παύσεις. Οι ανάσες μας μετρημένες. Παρόλη την ανελέητη άσκηση, το τέλος του δρόμου αναπόφευκτο. Ο αγώνας άνισος. Η ζωή πάντα μεγαλύτερη από μας. Στο τέλος πάντα κερδίζει ο χρόνος.

Ο αγώνας ωστόσο αξίζει την αφοσίωσή μας. Είναι αυτός που μας «πλουτίζει», που δίνει αξία στην πορεία μας. Η ομορφιά και η γοητεία της ζωής μας είναι οι συναντήσεις μας με τους άλλους. Το εγώ που έστω για λίγο, γίνετε εμείς σε ένα κοινό αγώνα. Σε ένα κοινό όνειρο. Για όσο διαρκέσει. Μετά πορευόμαστε ξανά μόνοι, αλλά «πλουσιότεροι». Η γνώση. Η πίστη στις αξίες. Στον αγώνα. Στη ζωή. Το σώμα οδηγός στην μακρά πορεία μας προς την αυτογνωσία. Μόνος σύμμαχος ως το τέλος.

Η σκηνοθεσία, η χορογραφία και οι φωτισμοί είναι του Πέτρου Γάλλια, το εικαστικό περιβάλλον και τα κοστούμια του Άκη Χειρδάρη και οι βίντεο προβολές των Πέτρου Κιοσέ και Βάνας Κωσταγιόλα . Στις ασκήσεις ετοιμότητας παίρνουν μέρος οι Παναγιώτης Αθανασόπουλος, Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Γιώργος Βλάχος, Πέτρος Γάλλιας, Ζαίρα Δελλή, Ορέστης Καρύδας, Νικολέτα Καρμίρη, Ρούλα Κουτρουμπέλη, Μιχαήλ Κριεμπάρδης, Σωτήρης Σουριανός.

Πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Εδαφικής Συνεργασίας Ελλάδα - Ιταλία, 2007 - 2013, με τη συγχρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Εθνικών Πόρων των δύο χωρών.

Ιστοσελίδα προγράμματος: www.labottega2.eu