Μεγάλη μέρα η σημερινή!

Τα συναισθήματά μου όμως είναι ανάμεικτα.

Από τη μία πλευρά αισθάνομαι χαρά και αισιοδοξία.

Βρισκόμαστε σε ένα από τα εργοτάξια που στήθηκαν για την κατασκευή του νέου αυτοκινητόδρομου που θα συνδέσει την Πάτρα με τον Πύργο.

Ένα έργο, που δεν συνδέει απλά δύο μεγάλες πόλεις του τόπου μας.

Αλλά, επιτρέψτε μου να πω, ότι αλλάζει τον χάρτη της Δυτικής Ελλάδας και συνολικά του νοτιοδυτικού άξονα της χώρας.

Γιατί ο δρόμος αυτός θα συμβάλλει καθοριστικά στην παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση της Ηλείας και της Αχαΐας.

Γιατί φέρνει πιο κοντά την Πάτρα με τον Πύργο και ισχυροποιεί την περιφερειακή μας ταυτότητα.

Γιατί, δημιουργεί τον ορίζοντα μίας σύγχρονης οδικής σύνδεσης για το σύνολο της Δυτικής Πελοποννήσου.

Και τέλος, γιατί μας ενώνει ακόμα περισσότερο με τα νησιά του νότιου Ιονίου, καθώς Ζάκυνθος και Κεφαλονιά συνδέονται με την ηπειρωτική χώρα, κυρίως μέσω του λιμανιού της Κυλλήνης και αυτού του οδικού άξονα.

Η σημασία αυτού του έργου λοιπόν, υπερβαίνει κατά πολύ τα τοπικά όρια. Και μάλιστα, ίσως έχει προεκτάσεις που μέχρι τώρα δεν έχουμε πλήρως αντιληφθεί.

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, αισθάνομαι και λύπη.

Λύπη για τα χρόνια που πέρασαν και χάθηκαν.

Κυρίως όμως, για τους ανθρώπους που χάθηκαν σε έναν δρόμο – καρμανιόλα.

Σε αυτή την περιοχή δεν πρέπει να υπάρχει σπίτι και οικογένεια που να μην θρήνησε κάποιον συγγενή, φίλο ή γνωστό.

Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο δρόμος μας κόστισε πολύτιμο οικονομικό, αλλά κυρίως ανθρώπινο κεφάλαιο.

Και η αλήθεια είναι επίσης πως ο νέος δρόμος θα έπρεπε να έχει κατασκευαστεί εδώ και πολλά χρόνια. Ξεμείναμε όμως επί μακρόν με έναν δρόμο – καρμανιόλα.

Ένα μνημείο πολιτικών ευθυνών και παλινωδιών με ατελέσφορες κατατμήσεις, που δεν ξεχνάμε.

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν.

Μπορούμε όμως να αλλάξουμε το παρόν και σίγουρα το μέλλον.

Και αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα.

Μπαίνει τέλος σε μια μακρά περίοδο θλίψης και αβεβαιότητας.

Και ξεκινάει μία περίοδος αισιοδοξίας.

Η στρατηγική επανασυγκόλλησης της Πατρών – Πύργου με την Ολυμπία Οδό, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της χρηματοδότησης του έργου και από τη νέα προγραμματική περίοδο, εγγυώνται την απρόσκοπτη εξέλιξη και ολοκλήρωσή του.

Και επειδή οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, αυτή η επιτυχημένη στρατηγική έχει ταυτότητα.

Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριοι Υπουργοί,

Δώσατε μία υπόσχεση και τη τηρήσατε.

Η καρμανιόλα της Πατρών – Πύργου αρχίζει να μπαίνει στο χρονοντούλαπο.

Γιατί και ο νέος αυτοκινητόδρομος ξεκινάει να κατασκευάζεται, ΑΛΛΑ και ο υφιστάμενος δρόμος χρηματοδοτείται με 30 εκατ. ευρώ για την αναβάθμιση και βελτίωση της οδικής ασφάλειας.

Θέλω να σας ευχαριστήσω για την βούληση και την αποφασιστικότητα. Και για όλες τις μεγάλες προσπάθειες που έγιναν ώστε να ξεπεραστούν τα εμπόδια που υπήρξαν, λόγω των λανθασμένων αποφάσεων του παρελθόντος.

Σήμερα μπορούμε να αισιοδοξούμε.

Να μετράμε αντίστροφα τις μέρες μέχρι να φτάσουμε στην ολοκλήρωση του έργου.

ΤΟΤΕ που, όπως έχω πει και άλλες φορές, θα δικαιούμαστε να πανηγυρίσουμε ως πολίτες της Δυτικής Ελλάδας, για την τελική δικαίωση.

Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, που μέχρι σήμερα λειτούργησε - στο μέτρο των αρμοδιοτήτων της - ως μοχλός πίεσης και ενίσχυσης του δίκαιου αιτήματος της τοπικής κοινωνίας, θα συνεχίσει να είναι παρούσα.

Θα παρακολουθούμε στενά την πορεία των εργασιών. Και θα συμβάλλουμε έμπρακτα σε ό,τι μπορεί να φανεί ωφέλιμο.

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

Ο νέος αυτοκινητόδρομος Πάτρα – Πύργος, ξεκινάει.

Οι σύγχρονοι δρόμοι αποτελούν παράγοντες κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.

Ο συγκεκριμένος δρόμος όμως, είναι κάτι περισσότερο.

Κάτι πολύ πιο σημαντικό:

Είναι… δρόμος ζωής!

Καλή αρχή ….. και ταχεία ολοκλήρωση !!!

Σας ευχαριστώ πολύ.