Υπό το βάρος και των συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί μετά την τραγωδία στα Τέμπη, ο κ. Φαρμάκης ανέφερε μεταξύ άλλων: «Το Συνέδριο γίνεται και φέτος στον χώρο της Πανεπιστημιούπολης της Πάτρας, εδώ όπου χτυπάει η καρδιά της πιο μεγάλης ελπίδας που έχει αυτή η πατρίδα. Ένας τόπος γεμάτος με νέα και όμορφα παιδιά, που διαθέτουν αρετές και ικανότητες, ταλέντα και όνειρα. Χρέος δικό μας είναι να δώσουμε σε αυτά τα παιδιά τη δυνατότητα να αναδείξουν τις αρετές και τις ικανότητές τους. Να στρώσουμε τον δρόμο ώστε τα ταλέντα και οι ικανότητές τους να δημιουργήσουν λεωφόρους προς το μέλλον», σημειώνοντας ότι για να συμβεί αυτό πρέπει «να αποδεικνύουμε ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας» και ότι φέρνει αποτέλεσμα η προσπάθεια για έναν τόπο «όπου η κομματοκρατία, η μετριοκρατία, ο ωχαδελφισμός και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας θα έχουν γίνει οριστικό παρελθόν».
Εστιάζοντας στην μέχρι σήμερα προσπάθεια της Περιφερειακής Αρχής στη Δυτική Ελλάδα, υπογράμμισε: «Τα τελευταία 3,5 χρόνια προσπαθήσαμε καθημερινά να ξεπερνάμε τους εαυτούς μας και η δουλειά μας να παράγει απτό αποτέλεσμα για όλους. Είμαστε περήφανοι γιατί υπάρχουν αντικειμενικά στοιχεία και μετρήσεις που δείχνουν ότι καταφέραμε πολλά. Όλα τα στοιχεία και οι αριθμοί όμως, δείχνουν ότι αυτές τις 1.200 περίπου μέρες που πέρασαν, δόθηκε μία μεγάλη μάχη με την υστέρηση, αλλά και με τις επείγουσες συνθήκες που επικράτησαν, η οποία έφερε αποτέλεσμα. Κερδίσαμε πολλά μέτρα σε έναν τόπο που μέχρι πρότινος έκανε ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Όμως, όπως έχω πει πολλές φορές, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο».
Πρόσθεσε πως η δουλειά που ήδη έγινε είναι η βάση πάνω στην οποία διαμορφώνονται οι συνθήκες για τη Δυτική Ελλάδα της επόμενης 5ετίας και κατέληξε: «Οι προκλήσεις, όχι μόνο δεν σταματούν, αλλά πολλαπλασιάζονται. Όπως έλεγα προτού ακόμα εκλεγώ Περιφερειάρχης, εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Δεν βλέπουμε “καρέκλες”. Βλέπουμε μόνο ανθρώπους. Κοιτάζουμε τους συμπολίτες μας στα μάτια και προχωράμε μαζί τους. Ξέρουμε πως ότι κάνουμε, το κάνουμε για τον τόπο μας και για τους δικούς μας ανθρώπους. Με αυτή τη νοοτροπία και με αυτή την αγάπη θα προχωρήσουμε. Με χαμηλά το κεφάλι και ψηλά τα μανίκια. Ελπίζοντας ότι οι δύσκολες μέρες που δεν εξαρτώνται από εμάς, δεν θα κρατήσουν για πάντα. Αλλά και οι δύσκολες μέρες που εξαρτώνται από εμάς, θα παρέλθουν. Γιατί εμείς γινόμαστε σοφότεροι κι καλύτεροι…».
